Live recensie: Lowlands 2012 – dag 1

« Audio : Friday Mixtape Madness #14 – Spring/Summer Tunes (Pt. 2) | Live recensie: Lowlands 2012 – dag 2 »

Ekayan Richard Ridder doet verslag van wat waarschijnlijk de warmste editie zal worden van A Campingflight to Lowlands Paradise, oftewel: Lowlands. Hij deelt met ons de hoogte- en dieptepunten van de optredens die hij bijwoont.

Het Britse fenomeen Ed Sheeran laat in zijn optreden zijn grote enorme talent zien. Hij start met ‘Gimme Love’. Die liefde heeft hij al van de jonge dames die massaal zijn toegestroomd. De neutrale toeschouwer wint hij echter ook snel voor zich. Hij bespeelt het publiek, zet het in voor koortjes en laat zien dat hij weet waar zijn muzikale roots vandaan komen. Zo brengt hij met veel gevoel ‘Be my husband’ van Nina Simone. Maar ook met zijn raps maakt hij indruk op het publiek. Hij sluit af met zijn hit ‘A-team’, een nummer dat eigenlijk niet goed weergeeft hoe getalenteerd deze jongeman is.

Lianne La Havas

Een onverwacht hoogtepunt was het optreden van Lianne La Havas. Dit talent van 2012 heeft het in het begin lastig. Haar genre ligt op de grens van wat het Lowlandspubliek verwacht. Jazzy pop die eerder dit jaar ook al op North Sea Jazz stond. Ze opent solo en weet daarna met haar band het publiek steeds meer voor zich te winnen. Tussen door vertelt ze het publiek waar de inspiratie van haar nummers vandaan komt: een verbroken relatie met een oudere man. We zijn hem dankbaar, want het levert juweeltjes als ‘Gone’ en ‘Forget’ op. Prima optreden.

Vuur en vlam

Rapper Example, formeel zo omschreven, maar met melodieuzere songs, weet de Indiatent in vuur en vlam te zetten. De manier waarop hij het publiek bespeelt zal niet iedereen aanspreken, maar de tent staat in vuur en vlam. Zweten lijven springen en klappen. Misschien niet voor de fijnproevers, maar het gaat er in als zoete koek. Dit kan niet helemaal gezegd worden van The Black Keys. Zij sluiten de avond af met een goed en degelijk optreden, maar wel een beetje plichtmatig.

Merkwaardig

Een beetje teleurstellend is ook het optreden van The Gaslight Anthem. Ze starten met het nummer ‘59 sound’ en er volgen veel nummers van het gelijknamige album Het geluid lijkt een beetje dof afgesteld, waardoor het feit dat de nummers erg op elkaar lijken, wordt versterkt. Een cover van ‘House of the Rising Sun’ valt erg merkwaardig in de set. Leuk om mee te zingen, maar daar blijft het ook bij.

Soepjurken

Het dieptepunt van deze openingsdag is de Canadese Feist. Het enige positieve dat er op het podium gebeurt, is de oproep van de zangeres om Pussy Riot te steunen. De achtergrondzangeressen zijn met hun ‘sexy’ dansjes in soepjurken lachwekkend en de nummers spreken niet echt aan. Ook de ondergaande zon kan niet helpen dat het optreden niet bekoort.

Een van de hoogtepunten:

« Audio : Friday Mixtape Madness #14 – Spring/Summer Tunes (Pt. 2) | Live recensie: Lowlands 2012 – dag 2 »