Live Recensie: James Vincent McMorrow @ Tivoli (14/01/12)

« Recensie: Julien Dyne – Glimpse | Recensie: Howler – America Give Up »

Het gaat goed met James Vincent McMorrow, Nederland houdt van hem. Dat blijkt wel uit de European Border Breaker Award die hij eerder deze week ontving op het Eurosonic Festival in Groningen.
Vanavond speelt hij in een uitverkocht Tivoli te Utrecht. Met band ditmaal om hem te versterken. We zijn erg benieuwd of dit positief uit zal pakken, aangezien zijn nummers juist klein het sterkst lijken te zijn. 



Neeskens


De in Groenlo geboren Fransman Neeskens mag vanavond het publiek opwarmen. Met zijn akoestisch gitaar brengt hij catchy nummers ten gehore. Hij meldt dat hij opgroeide in Nederland en daarom graag Nederlands wil praten vanavond. In zijn eigen grappige Nederlands met zwaar Frans accent vertelt hij over zijn liedjes die bijna allemaal vernoemd zijn naar steden in Nederland, zoals ‘Amersfoort’ en ‘Apeldoorn’.

De nummers van Neeskens zijn mooi en zijn stem is sterk, Toch mist hij net die fonkeling waar dit publiek vanavond voor komt. 



Kluizenaar

Dan is het tijd voor James Vincent McMorrow en zijn band om ons te betoveren met zijn unieke stem en prachtige nummers.
Als je hem zo ziet, heeft hij wel iets weg van een kluizenaar; een klein mannetje, met baard en snor. Hij kijkt veel naar de grond of juist over het publiek, zodat je hem niet echt te pakken kunt krijgen. Zodra zijn klanken van het nummer ‘Sparrow And The Wolf’ de zaal in klinken neemt hij ons mee, ver weg hier vandaan. Op reis door zijn muziek.

“Als je hem zo ziet, heeft McMorrow wel iets weg van een kluizenaar”

Wanneer je je ogen sluit ben je even helemaal ergens anders. Twee bandleden zingen met hem mee en hun stemmen versmelten in elkaar, de perfecte aanvulling om de muziek nog intenser te laten klinken. 



Als een soort drugs heeft James de hele zaal verslaafd gekregen en is iedereen geconcentreerd aan het luisteren naar de dromerige muziek. Alsof we onder hypnose zijn, neemt hij ons mee in zijn muziek en komen de teksten uit zijn nummers als verhalen tot leven. De rest vult James goed aan, maar wanneer zij het podium verlaten en hij solo verder zingt, klinkt hij precies zoals wij hem stiekem willen horen.

Breekbaar

Met zijn breekbare stemgeluid brengt hij een prachtige versie van de cover ‘Higher Love’ en zorgt hij voor kippenvel. Tijdens het nummer ‘If I Had A Boat’ brengt hij het optreden tot een absoluut hoogtepunt en staan bij mij de tranen in de ogen. James Vincent McMorrow maakt zoveel meer dan gewoon muziek. Vanavond bewijst hij dat met elk nummer!


Als toegift brengt hij een spatzuivere versie van Chris Isaak’s ‘Wicked Game’ wat naar zijn eigen zeggen ”the best song ever written” is. ‘Early In The Morning’ luidt het einde in van onze muzikale reis die zich nog het best laat omschrijven als een magische avontuur!
Al nagenietend kunnen wij niet wachten op zijn nieuwe album die voor deze zomer gepland staat. Voorlopig genieten we verder met zijn eerste album ‘Early In The Morning’.

Het concert in beeld

Alle foto’s door Marco Smeets

« Recensie: Julien Dyne – Glimpse | Recensie: Howler – America Give Up »