Live recensie: Dead Fingers in De Zwerver (Leffinge)

« Recensie: Charles Bradley – Victim of Love | interview met Crystal Fighters »

Afgelopen zondag kon de driekoppige band Dead Fingers het podium van café De Zwerver betreden en rekenen op een lokaal publiek van muziekproevers. Een van de eerste aangename lenteavonden zorgde voor een aangename en open sfeer, een mooie avond in de maak.

Blend

Dead Fingers roept een retrogevoel op en straalt warmte uit. De band heeft een complexloze podiumpréscense zonder franjes, wat zich ook vertaalt in hun muziek. Taylor Hollingsworth is gezegend met een stemgeluid dat heel sterk aan The Tallest Man on Earth doet denken en krijgt met enkele leuke rifjes het publiek snel op zijn hand te krijgen. Partner op het podium en in het leven daarnaast Kat Taylor weet haar stem perfect te blenden met Taylor Hollingsworth, wat een heerlijk live effect oplevert.

The animal

Met een geroutineerdheid waar menig bands jaloers slechts over durven dromen, bouwt Death Fingers een leuke set op. Met enkele rustige nummers wordt het publiek voorzichtig afgetast, even de tenen in het water dippen. Een warme sound vervult het gezellige cafeetje, twinkelende ogen bij een begeesterd publiek.  Als snel komt het derde groepslid, een zelfverklaard overbodig wiel dat door het publiek tot “the animal” uitgeroepen wordt,  de percussie op zich nemen. Het optreden wordt wat meer catchy, in de verte doen de riffs wat denken aan Sea Sick Steve.

Grasduinen

De Zwerver is meer dan een lokaal verzetje in het weekend, het heeft cachet en een duidelijke richting. Een eigenzinnige programmatie, waar Death Fingers een prachtige illustratie bij is, maakt het werkwoord zwerven een synoniem voor grasduinen in onbekende kwalitatieve muzikale hoogstandjes.

 

488530

« Recensie: Charles Bradley – Victim of Love | interview met Crystal Fighters »