Live: Bevrijdingsfestival, Drafbaan Groningen 2012
« Recensie: The Mowgli’s – Sound The Drum | Foto’s: Kyteman @ Bevrijdingsfestival, Groningen »De bevrijdingsfestivals in Nederland worden elk jaar groter en de programmering wordt ook elk jaar beter. Het festival van Groningen heeft de mazzel dat de programmeurs goede contacten hebben met Eurosonic/Noorderslag, zodat er meestal een prima line-up staat. Ook dit jaar zag het programma er goed uit, dus: Op tijd naar de drafbaan in het Stadspark!
Will and the People
We beginnen de middag op het hoofdpodium met Will and the People, die de opengevallen plaats van de zieke Ben Howard hebben ingenomen. Door de lekkere opzwepende ska en funk met een beetje reggae saus, komt het publiek meteen in de goede stemming. Samen met het lekkere zonnetje een prima begin van de middag. Komende maand zijn de heren nog op Pinkpop en Festival Mundial te bewonderen. Ik zou er zeker even langs gaan!
Eisenhower
Dan even snel heen en weer naar het Local Heroes podium. Daar staat de Groningse band Eisenhouwer. Deze runner-up van de Groninger Pop Talent award brengt onvervalste rock met meerstemmige zang. Kon minder zeggen ze dan in Groningen. Niet heel vernieuwend maar prima om aan te horen.
Rap weer terug naar het hoofdpodium, waar het dan al flink druk is geworden. Niet zonder reden, op het programma staat het fenomeen Kyteman. Vorige maand nog in een uitverkochte Oosterpoort en nu op het grasveld van de drafbaan.
Kyteman
De muziek van Kyteman laat zich niet in een vakje duwen. Het openingsnummer ‘Preaching to the Choir’ doet erg aan de ‘Carmina Burana’ van Orff denken. Het duurt even voor de bastonen goed zijn ingesteld, maar dan komt het nummer prima uit de verf.
Kyteman had in het donker waarschijnlijk nog meer indruk gemaakt!
Kyteman grijpt niet terug naar eerdere successen, maar brengt alleen nummers van de laatste CD. Tijdens het Elbow-achtige ‘Angry at the World’ en ‘Long lost Friend’ komen de zangers/rappers goed aan de beurt. Het instrumentale Ballad is gewaagd in deze open setting, maar past prima in de opbouw van de show. Enige minpuntje is het vroege tijdstip. In het donker had dit optreden waarschijnlijk nog meer indruk gemaakt.
Audio Adam
Terug naar het Local Heroes podium voor Audio Adam. Deze serious talent band krijgt de voorkeur boven de rondvliegende Alain Clark. Op het grasveld voor het Local Heroes podium is het al flink druk. De vier-mans formatie uit Groningen brengt nummers die ergens hangen tussen Keane en Snow Patrol. Zanger Tjerk Koekkoek heeft soms uithalen in zijn stem die aan Editors zanger Tom Smith doet denken. Erg prettige combinatie. De heren toeren de komende tijd nog flink rond om hun single ‘Warning’ te promoten.
Dry The River
Terug bij het hoofdpodium is het nog niet zo druk als Dry The River begint. Het is etenstijd en koud tot op het bot. De Engelse band heeft zichtbaar last van de kou. Bassist Scott staat nog dapper in een mouwloos T-shirt, de rest heeft sweaters aan. Gitarist Matt Taylor is eigenlijk ziek, maar heeft zich warm aangekleed en een aspirientje genomen.
Wanneer de band begint stroomt het publiek al snel toe. De nummers van Dry The River zijn misschien iets minder geschikt voor zo’n groot podium, maar de band weet het publiek met mooie melodieën en de iele zang van Peter Liddle te boeien. Na vandaag hebben ze er vast een hoop fans bij.
dEUS
Terwijl Don Diablo het terrein rond de bus over laat stromen, komt het Belgische dEUS op het hoofdpodium. dEUS heeft geen last van de problemen van Dry The River. Ze hebben al een flinke schare fans, al heel wat CD’s en brengen muziek die je de kou snel doet vergeten. Ze openen met de hit ‘The Architect’. De publiek beweegt lekker mee en zingt de nummers uit volle borst mee. Het toegestroomde publiek is al wat ouder, wat niet gek is want dEUS timmert al sinds 1989 aan de weg. De nummers zijn soms op het psychedelische af en dan tussendoor opeens een rustige ballad. Het publiek eet uit de hand van frontman Tom Barman. Lekker optreden bij de invallende avond.
Band Of Skulls
Band Of Skulls aan het werk
Het is al flink koud als Band of Skulls uit Southhampton het podium betreedt. Vooraan bij het podium staan veel jongelui, maar of die nou echt voor de muziek komen is de vraag. Crowd surfen en moshpitten lijkt hun enige aandacht te hebben. Band of Skulls opent met een aantal wat tragere nummers, waaronder ‘Sweat Sour’, de titelsong van hun laatste cd.
Daarna gaat de voet van de rem en het tempo omhoog. Met het vlotte ‘I know what I am’ weet de band het publiek voor zich te winnen. Dit nummer dat wel ergens het midden houdt tussen Black Keys en White Stripes typeert de band erg goed. De potentie straalt er vanaf. Misschien mijmeren we over een paar jaar wel over het feit dat deze band hier ooit op 5 mei stond.
Inmiddels is de kou dusdanig dat ondergetekende afsluiter The Rapture heeft moeten laten voor wat het is. Toch, er bleken genoeg hoogtepunten aanwezig om te spreken van een geslaagd festival. Tot volgend jaar!
« Recensie: The Mowgli’s – Sound The Drum | Foto’s: Kyteman @ Bevrijdingsfestival, Groningen »Dit artikel is geplaatst op 08 - 05 - 2012 door Edward en is eigendom van Ekaya Music Magazine