Dauwpop herpakt zich in 2013

« interview met Crystal Fighters | recensie: Junip-Junip »

Vorig jaar beleefde Dauwpop,  het muziekfestival  in Hellendoorn,  een editie die zorgde voor een omslag. Minder toeschouwers dan verwacht en daardoor een verlies op de exploitatie. De organisatie ging bij zichzelf te rade en besloot de omvang van het terrein te verkleinen en de programmering op een aantal punten te versterken. Die opzet lijkt geslaagd. De brede programmering werd behouden, de sfeer werd versterkt en de zon deed de rest. Ideale festivalomstandigheden voor een geslaagde Hemelvaartsdag met 8000 anderen. We lichten er een paar optredens uit.

De beloftes: Jacco Gardner en Mister and Mississippi
Beide acts zijn tegelijk geprogrammeerd, wat zorgt voor twee halve optredens die beide toch voldoende indruk maken. Gardner speelt in de kerkachtige KingKing tent. Waarschijnlijk internationaal gezien de meest belovende act die we op dit moment hebben. Aan de vooravond van een mooie Europese tour laat Gardner zien dat zijn muziek een eigen geluid heeft. Zijn licht nasale stemgeluid en de herschapen retro-sound zorgen voor een bijna flowerpower-achtige sfeer in de kunstmatige kerk. Gardner start met het instrumentale “Cabinet of Curiosities” de titelsong van zijn CD. De single “Clear the Air” wordt al als tweede nummer gespeeld, zodat Gardner daarna in alle vrijheid de andere nummers van zijn CD kan spelen. Live klinken ze net zo goed als op CD.
Ondertussen staat Mister and Mississippi in een stampvolle Jack Daniels Barn. Deze tijdelijke schuur past prima bij hun country-folk muziek. Internationaal nog minder ver dan Gardner, maar nationaal al een sterk rijzende ster met net een 3FM-Award op zak.
Ook de David Bowie cover “Where are we now” wordt gespeeld. Benieuwd hoeveel mensen in het publiek door hadden dat dit geen eigen nummer was. “Northern Sky” wordt aan het einde van het optreden lekker uitgebouwd. Met dit optreden hebben ze vast weer wat extra fans gekregen.

Balthazar: De prettige verrassing
Het Belgische Balthazar stond al een tijdje op mijn verlanglijst. Zangeres Maxime Barlag van Mister & Mississippi is ook nog even blijven hangen. We zien een band waarbij de bandleden per nummer een andere rol of instrument spelen. De band brengt Indie met een lichte elektro-inslag. Meerstemmige zang, soms ‘a capella’, stevige drums, een plukkende bas en twee prima zangers maken het plaatje compleet. De sound ligt ergens tussen Tom Smith van The Editors, Oasis en Crowded House  Verrassend sterk optreden dat met de wat bekendere nummers als “Fifteen Floors” wordt afgesloten. Hopelijk deze zomer op meer podia te zien.

Feest der herkenning: Frank Turner en Kaiser Chiefs
Frank Turner voelt zich helemaal thuis in The Barn. Er staan nog net geen strobalen op het  podium, maar verder is de aankleding van de ruimte perfect voor zijn punkfolk. Met zijn harde teksten, enthousiasme en prettig gestoorde band weet hij de zaal vanaf  het eerste moment te boeien. Met een Nederlandstalige versie van “Eulogy” breekt het ijs volledig. Er wordt uit volle borst meegezongen en gedanst. Mooi feestje en een absoluut hoogtepunt van de dag.
The Kaiser Chiefs hebben iets meer moeite om de grote tent mee te krijgen. Ze zijn binnen gehaald als grote afsluiter van de dag. De eerste nummers zijn echter van het recentere werk van de groep. Die laatste CD is niet zo erg goed aangeslagen bij het grote publiek. De stem van zanger Ricky Wilson lijkt wat aan volume en zuiverheid te hebben ingeboet. Misschien hebben ze de avond ervoor iets te lang gestapt in Amsterdam. Het publiek deert het niet en vult de gaten graag op. “Modern way”, “Ruby” en “Never mis a beat” brengen sfeer in de tent. Daarmee eindigt de dag op de manier zoals de organisatie het graag zag. Persoonlijk lagen mijn hoogtepunten iets eerder op de dag bij Frank Turner en Balthazar.

Frank Turner zingt Eulogy in het Nederlands

« interview met Crystal Fighters | recensie: Junip-Junip »