Broosheid uit het Noorden Ane Brun bracht de vruchten van tien jaar noest songschrijfwerk samen op het compilatie-album ‘Songs 2003-2013’. Hiervoor koos ze zorgvuldig materiaal uit verschillende studio-albums – vooral uit ‘A Temporary Dive’, ‘Changing of the Seasons’ en ‘It All Starts with One’. http://www.ekaya.nl/2011/09/23/recensie-ane-brun-it-all-starts-with-one Enkele live-tracks, covers en niet-Engelstalige songs maken de selectie compleet. Een aantal nummers sproten voort uit de samenwerking tussen Brun en een vijftal mannelijke solo-artiesten. Feeëriek Elk van de tweeëndertig songs Lees verder […]

‘Trouble Will Find Me’ is het album bij uitstek waar vele indie-liefhebbers naar uitkeken. Na een meimaand vol topreleases van Vampire Weekend, Kurt Ville, Daft Punk en Queens of the Stone Age leek de honger van de indieliefhebbers bijlange nog niet gestild. The National schotelt ons hun zesde plaat voor. Smakelijk! Demons De albumteaser wist de concurrentie met gehypete releases als Queens of the Stone Age maar vooral Daft Punk te overleven en de single ‘Demons’ werd goed ontvangen. Een sterke voorbode doet naar meer verlangen en ‘Trouble Will Find Me’ overtuigt zeker. The Lees verder […]

Voor hun derde plaat koos Vampire Weekend eens voor een langere albumtitel. Modern Vampires of the City is een waardige opvolger voor A-Punk en Contra. De New Yorkse indie-rockers kiezen voor iets nieuws. Nieuw De jonge New Yorkse band veroverde met hun African-indiepop sound de wereld met de hit A Punk. Modern Vampires of the City verloochend de sound van de band niet, maar toch is er een nieuwe weg ingeslagen. Vampire Weekend verlaat het pad van de catchy sounds en gaat voluit voor dynamiek en bombastiek. Dit lijkt een voltreffer, want paradoxaal genoeg leidt dit tot een album vol met tracks Lees verder […]

In 2008 verscheen het debuutalbum van Noah and the Whale, ‘Peaceful, The World Lays me Down’. Eén nummer op dat album vormde de sleutel tot het beginsucces van de groep, namelijk ‘5 Years Time’. Daar verwoordde zanger Charlie Fink het idee dat de toekomst ongekende mogelijkheden biedt. Verfijning Vijf jaar later presenteren de Londenaars een vierde plaat, ‘Heart of Nowhere’. Dankzij de albums ‘The First Days of Spring’ en ‘Last Night on Earth’ nam hun succes intussen exponentieel toe. Zo kunnen we nu eigenlijk een profetisch karakter toebedelen aan ‘5 Years Time’: het lijkt effectief alsof NATW Lees verder […]

Death rattle groet de elektronicawereld met het uitbrengen van hun EP ‘fortress’. Het duo toont op de vier tracks een duidelijk potentieel en een eigen sound. ‘Fortress’ is na ‘HE&I’ en de single ‘Blow’ de tweede EP die de band releaset, wat een aardige buzz rond de band creëert. Oedipus Menig electro-rock bands stralen een eclectische beïnvloeding uit, wat ook bij Death Rattle het geval is. Op de EP ‘fortress’ klinkt de band als een donkere cocktail van Fever Ray en The Knife. Markant is dat deze shake bij Death Rattle een verfrissende smaak krijgt. Menig bands moeten Lees verder […]

Zweedse minstreel José Gonzalez –bekend van zijn cover Heartbeats (The knife)- besloot om naar zijn oude band Junip terug te keren en een vervolg op hun debuutalbum ‘Shields’ uit te brengen. In tegenstelling tot wat de niet bijster originele albumnaam doet vermoeden, klinkt de plaat verrassend fris. Gonzalez is thuisgekomen. Gemoedelijk ‘Junip’ is een duidelijke studioplaat en straalt warmte en rust uit. De band koos voor melodieuze songs en polijstte het album tot volle geluiden, wat een erg gemoedelijk effect teweegbrengt. De vergelijking met de soloplaten van José Gonzalez dringt Lees verder […]

Twee jaar na het verschijnen van zijn schitterende debuutalbum ‘No time for dreaming’, legt de Screaming Eagle of Soul op ‘Victim of Love’ opnieuw zijn ziel bloot. Charles Bradley brak pas door na zijn 60e, na een leven vol tragiek. Het is duidelijk dat zijn moeilijke persoonlijke geschiedenis een oeverloze bron van muzikale inspiratie vormt. Bradleys songs gaan allemaal over universele emoties als liefde en de pijn die gepaard gaat met het ontbreken ervan. Pure liefde Waar ‘No Time for Dreaming’ bij momenten vooral klonk als één hartverscheurende klaagzang, doet ‘Victim of Love’ meer Lees verder […]

Kurt Villes Walkin on a pretty Daze ofte laat ons episch doen. Een must have voor iedere art-rock fan. Jaren 80 De openings- en albumtrack klinkt nog maar net door de boxen en je proeft al de smaak van grandeur en nonchalance. Kurt Ville straalt de warmte uit van The Velvet Underground en zijn stem heeft het ongepolijste van Neil Young . Nog voor de plaat volledig is afgespeeld, weet je al dat een vergelijking met dergelijke befaamde 80ers nodig zal zijn, wil je de klasse die van Kurt Ville afstraalt ergens aan aftoetsen. oeuvre Walkin on a pretty Daze straalt durf uit en wordt door epische Lees verder […]

Daughter, veel meer dan een guilty pleasure!

De plaat die iedereen steengoed leek te vinden, maar geen navolging kreeg. Na Blunderbuss waren er geen critici meer voor Jack White, enkel fans. Als The White Stripes veroverde hij met Meg aan zijn zijde een publiek, solo neemt hij muziekharten in. Samen met Meg veroverde hij met The White Stripes een publiek, solo verovert hij muziekharten. Blauw De zwart-wit-rode Jack ontdekt op Blunderbuss duidelijk de blauwe tinten, zowel muzikaal als vestimentair gezien. Na enkele actes des présence op de planken met Sea Sick Steve, John Paul Jones (Led Zeppelin) en Allison Mosshart (The Kills) had mister Lees verder […]