Cactusfestival 2013: dag 3

« Cactusfestival 2013: dag 2 | Live recensie: Dranouter Festival »

God daalt neer in het Minnewaterpark

De affiche van de 31^ste editie van het Cactusfestival kleurde  zwart-geel-rood en kon op de laatste dag de bemanning van de kassa’s overlaten aan een boordje ‘uitverkocht’. Een unicum dat zich in een wemelende drukte op een wel erg warme zondag vertaalde.  Is er een verband? Ekaya schrijft het succes vooral toe aan één band: dEUS. Door deze belpoplegende als afsluiter te programmeren, kon de Cactusorganisatie boven haar gewicht boksen. Een rake slag.

Zondag: topkwaliteit

Zelden een slotdag gezien met zoveel kwaliteit en variëteit. Het Malinese Terakaft had de loodzware opdracht om een hete festivaldag af te trappen voor een publiek dat stond te popelen voor de avondlijke muzikale giganten. Net al Portico Quartet wisten ze het publiek te prikkelen en behendig dromerige klanken te doen galmen over het festivalterrein. Als het Cactusfestival al geen zanderige woestijnvlakte was bij deze 30 graden, dan gaf Terakaft alvast het laatste nodige zetje.

Lokaal en hot doet het altijd goed op een festival, van SX konden we dus een warme ontvangst van het publiek verwachten. De herkenbare popsingles en zich erg uitslovende Stephanie Callebaut deed het publiek veelvuldig tot handgeklap verleiden. De doordachte set, gespekt van radiohit(jes), maskeerde gedeelten van de performance. Over enthousiasme viel niet te klagen, maar niet ieder nummer galmde even zuiver door de boxen. SX heeft zich niet misplaatst genesteld op vele festivalaffiches en kon op Cactus behagen. Meer niet.

Het enthousiasme ging zondag in de lucht en deed het publiek tijdens de optreden van Balthazar en The Tallest Man On Earth zweven. Kristian Matsson ontpopte zich als een groots performer en had geen aankondiging van  Nic Balthazaar nodig. The Tallest Man On Earth sprong plotsklaps op het podium en had, nog voor één noot gespeeld was,  het (overwegend vrouwelijke) publiek op zijn hand. De kwieke Matsson stond alleen op de planken, maar was wel vergezeld van een stevig gitaarspel, sterke songs en een vertellende mimiek. De Zweede Bob Dylan won sympathie door na een nacht door te rijden nipt het optreden te halen en gevat te reageren op kreten en vliegende bh’s uit het publiek. Wij mogen The Tallest Man On Earth terugverwachten in België, hij een grote schare fans. Balthazar heeft al een grote schare fans. De grootste vraag die zich opdringt is waar de populariteit van de Kortrijkse wereldband eindigt. De drukte van de slotdag werd pas echt voelbaar bij het horen hoe hard nummers als The Oldest Of Sisters en Do Not Claim Them Anymore werden meegezongen. Maarten Devoldere en zijn gevolg zijn een vaste waarde geworden op de Vlaamse festivals en legden met een oerdegelijke indie-rockshow de lat wel erg hoog voor wat nog volgde.

De cultband van de dag was de Amerikaanse dreampopband Beach House. Een topper bij de muzikale fijnproevers, een nobele onbekende bij de toevallige passant. De organisatie van het Cactusfestival kan enkel geprezen worden om de prachtige zondagse line-up, maar na de stoomtrein van Balthazaar werd de slowmusic van het drietal uit Baltimore niet door iedereen begrepen. Velen gingen exotisch krachtvoer verorberen en misten een subliem optreden dat uitblonk in nuance en volheid. Beach House creëerde een uur vullende muzikale trip geruggesteund door een verfijnd lichtdecor. Muzikaal viel er weinig aan te merken op het optreden, maar de performance bleef toch te vrijblijvend. Goed gestart deed het drietal verder, maar we waakten toch al te vaak op uit de droom.

Boem! Belpoplegende dEUS sloot Cactus 2013 af. Het Antwerps collectief besloot dit jaar het op drie “kleinere” festivals te houden (Cactus, Rock Zottegem en Les Ardentes) en lijkt vast bewust om er ook drie veroveringstochten van te maken. Weinig bands is het gegeven om zo een publiek op te zwepen. Dat Tom Barman niet verlegen zit voor een ironische knipoog, werd al bij de inzet van Instant Street duidelijk. “Cactus, eerste keer” luidde het en Mauro Pawlowski’s solo joeg van de eerste keer de vlam in de pijp. God daalt neer in het Minnewaterpark. Barman en de zijnen brengen meer dan een volwassen rockshow, Quatre Mains en Keep You Close brachten voldoende variatie en lieten het publiek even uitpuffen, uitrusten om de Antwerpenaren te blijven bijhouden. Over dEUS kunnen we kort zijn: indrukwekkende prestatie waar nog jaren over gepraat zal worden. Wij waren erbij.

« Cactusfestival 2013: dag 2 | Live recensie: Dranouter Festival »