Recensie: The National-‘Trouble Will Find Me’

« Af en toe een beetje chauvinistisch, en terecht | Recensie: Ane Brun – Songs 2003-2013 »

‘Trouble Will Find Me’ is het album bij uitstek waar vele indie-liefhebbers naar uitkeken. Na een meimaand vol topreleases van Vampire Weekend, Kurt Ville, Daft Punk en Queens of the Stone Age leek de honger van de indieliefhebbers bijlange nog niet gestild. The National schotelt ons hun zesde plaat voor. Smakelijk!

Demons

De albumteaser wist de concurrentie met gehypete releases als Queens of the Stone Age maar vooral Daft Punk te overleven en de single ‘Demons’ werd goed ontvangen. Een sterke voorbode doet naar meer verlangen en ‘Trouble Will Find Me’ overtuigt zeker.
The National werd met hun vierde plaat ‘The Boxer’ – een onovertrefbaar album – door menig indie-liefhebbers omarmd. Het bleef wachten tot de vijfde en commerciële succesplaat ‘High Violet’ vooraleer het grote publiek bereikt werd.

Commercieel toegankelijk maar ook breekbaar en integer

‘Trouble Will Find Me’ zit ergens tussen beide platen in en nummers als ‘Graceless’ en de eerste single ‘Demons’ onderstrepen de commercieel toegankelijke kant van het album. ‘Don’t Swallow the Cap’ beklemtoont dan meer de integere en breekbare kant van de band zoals we die al kenden van op de eerste platen ‘Alligator’ en ‘The Boxer’.

Harmonisch

‘Trouble Will Find Me’ is de ideale syntheseplaat en ligt in het verlengde van The National’s sound zoals we die al kenden. Opvallend is dat de plaat geen allegaartje van samenraapsels uit vorige platen is.‘Trouble will find me’ is perfect uitgeblanseerd en voelt als een harmonische plaat aan, wat op zich al een hele prestatie is. Meer van het goeie, wie heeft daar iets op tegen?

Meesterlijk

Toch lijkt het album op geen enkel moment ‘The Boxer’ te overtreffen of het catchy gevoel van ‘High Violet’ te evenaren. De band komt wel aardig in de buurt en toont dit al vanaf het eerste nummer ‘I Should Live In Salt’. Een sfeer van melancholie en mijmeringen naar een verloren liefde worden opgewekt en vormen de rode draad van de plaat, op zich cliché thema’s die door de meesterlijke songwriterskwaliteiten van de band vergeten en vergeven worden.

Kers op de taart

Muzikaal waren de maanden mei en juni  om bij te likkebaarden en ‘Trouble Will Find Me’ is daarbij de kers op de taart. Het album  is echt goed en heeft het potentieel om te blijven bekoren.  Al wie het album koopt, weet nu al dat het niet zal verdwijnen in een te grote cd collectie maar regelmatig door de boxen van de cd-speler zal galmen.

« Af en toe een beetje chauvinistisch, en terecht | Recensie: Ane Brun – Songs 2003-2013 »