recensie: Junip-Junip

« Dauwpop herpakt zich in 2013 | Peter Doherty: leven als François Villon in Frankrijk »

Zweedse minstreel José Gonzalez –bekend van zijn cover Heartbeats (The knife)- besloot om naar zijn oude band Junip terug te keren en een vervolg op hun debuutalbum ‘Shields’ uit te brengen. In tegenstelling tot wat de niet bijster originele albumnaam doet vermoeden, klinkt de plaat verrassend fris. Gonzalez is thuisgekomen.

Gemoedelijk

‘Junip’ is een duidelijke studioplaat en straalt warmte en rust uit. De band koos voor melodieuze songs en polijstte het album tot volle geluiden, wat een erg gemoedelijk effect teweegbrengt. De vergelijking met de soloplaten van José Gonzalez dringt zich vanzelfsprekend op. Enkel het laatste nummer ‘After all is said and done’ doet in de verte denken aan ‘Veneer’. Toch is de keuze om zijn carrière in een band verder te zetten zeker een voltreffer. Het minimalistische overboord gegooid en voluit kiezend voor volle arrangementen, doet zijn eigenzinnige en begeesterende stemgeluid veel beter tot zijn recht komen.  De balans is duidelijk: het goeie evenwicht in arrangementen is gevonden en de songs hebben veel meer om het lijf.

Ritmisch

De invloed op het album van Percussionist Winterkorn valt zeker niet te onderschatten. Iedere song heeft een opvallend en sterk ritme, wat de plaat als een trein vooruit doet razen. Het is ook het ritme dat variatie in het album brengt en vooral in ‘Walking lightly’ opvalt. Het nummer lijkt op het eerste zicht een vreemde eend in de bijt te zijn, maar etaleert de diverse sound van het album.

Winter

Ondanks de lang aanslepende koude lenteweer is ‘Junip’ toch in het verkeerde seizoen gereleaset. Het album is een aangename winterplaat die erg veel gemoedelijkheid en warmte uitstraalt. Een voltreffer is de plaat zeker niet, maar José Gonzalez weet in de Junip-bezetting ten volle tot zijn recht te komen en erg gezellige muziek te maken.

« Dauwpop herpakt zich in 2013 | Peter Doherty: leven als François Villon in Frankrijk »