Live Recensie: Jake Bugg lost de belofte in op Eurosonic
« Live Recensie: Bernhoft opent Eurosonic swingend | Ekaya’s Social Media Weekoverzicht – 13/01/13 t/m 20/01/13 »Jake Bugg meet net 1 meter 65. Wel 18, maar toch nog een echte babyface. Daarmee hangt hij een beetje tussen servet en tafelkleed. In eigen land al een beetje gevestigde orde, maar op het continent nog een beginnende ster. Vanavond doet hij een van zijn vele optredens tijdens Eurosonic op het hoofdpodium van Huize Maas. Donderdagavond mag hij in de grote tent van 3fm staan.
Een sprankelende podiumverschijning is Jake Bugg niet. Ook zijn drummer en bassist hebben niet de uitstraling van artiesten. Brave overhemden dragen ze en flets gekleurde kleding.
Onderling maken ze aan het begin van de set nauwelijks contact. Dat wordt gelukkig beter in de loop van het optreden. Jake zelf zoekt het contact met het publiek ook niet. Zijn gezicht is vrijwel uitdrukkingsloos en bijna verveeld. Dat staat in schril contrast met de geluiden en ritmes die hij met zijn handen produceert.
Zorgvuldig opgebouwd
Het stemgeluid van Jake Bugg herken je zo. Een licht nasale stem die net niet zeurderig is. Je verwacht dat dat snel gaat vervelen, maar dat doet het niet. Dat heeft er ook mee te maken dat Bugg zijn optreden zorgvuldig opbouwt. Net als je denkt “die nummers beginnen op elkaar te lijken” tapt hij uit een ander vaatje en gaat het publiek moeiteloos mee.
Beschaafd dansje
Als Bugg in de jaren ’50 had geleefd, dan was hij de droom van elk schoolfeest geweest. Zijn ritmes laten je stilletjes bewegen en nodigen uit tot een beschaafd dansje. Bugg opent met het country-achtige nummer ‘Kentucky’. Die wordt vlot opgevolgd door nummers met meer swing. De nummers worden gekenmerkt door teksten die verhalend van karakter zijn en een beetje aan Johnny Cash doen denken.
Tien keer afstellen
De muziek is prima en wie zich niet stoort aan de podiumact heeft een goede avond. Niet alles was OK. De geluidsman die wel tien keer de microfoon en gitaar van Bugg aan het stemmen en afstellen was, had wel iets meer aandacht mogen geven aan het geluid van de bas en de drums. Die dreunden er aardig op los.
Dit artikel is geplaatst op 13 - 01 - 2013 door Edward en is eigendom van Ekaya Music Magazine