Recensie: Andrew Bird – Hands Of Glory

« Audio: London Calling Tunes Mix Tape (21 redenen om te gaan) | Recensie: The Waxbills – When Love Comes »

Even iets opbiechten: Toen ik erachter kwam dat Andrew Bird met een nieuw album zou komen, had ik daar eigenlijk helemaal geen behoefte aan. Het wonderschone -maar ook weinig toegankelijke- ‘Break It Yourself’ was, wat mij betrof, genoeg voor de komende 2 jaar. Toch, meesterlijke muzikanten als Bird moet je niet willen negeren.

Gelukkig voor mij is ‘Hands Of Glory’ van een heel andere insteek dan het voorgaande werk van Bird. Het is opgenomen naar aanleiding van de tournee die volgde op het album ‘Break It Yourself’. Geïnspireerd op de akoestische sessies die een vast onderdeel vormden van de optredens en telkens een hoogtepunt bleken. Zo is dit album dan ook opgenomen: Akoestisch, met de hele band rond een microfoon.

Naast een andere vorm zijn de composities voor een groot deel ook nog eens niet van Bird zelf. Het album bestaat voornamelijk uit covers. Het hoofdthema is country. Denk aan bands als The Carter Family, The Handsome Family en Alpha Consumer. Niet voor niets noemt Bird dit album een muzikale compagnon van ‘Break it Yourself’.

Het is enorm verfrissend dat Bird zich aan dit werk waagt. Er ontstaan nieuwe perspectieven!

Wennen

Het is even wennen. Bird’s stem is nou niet bepaald uitgesproken western. Zuiver en geschoold, zoveel is waar, maar voor rauwere songs (zoals openingstrack ‘Three white horses’) ontbeert het de vocalen aan karakter…

…Anderzijds is het enorm verfrissend dat Bird zich aan dit werk waagt. Er ontstaan nieuwe perspectieven. Bird brengt zijn muziek met duidelijk hoorbaar plezier, welhaast uitgelaten. Het lijkt bijna of Andrew Bird heeft zichzelf opnieuw uitgevonden. En dat terwijl zijn handtekening toch zo duidelijk te ontwaren is.

Gimmick

Want ja, als Andrew Bird een album uitbrengt dan kun je er vanuit gaan dat alle muzikale laagjes nauwkeurig en verfijnd zijn uitgewerkt. Zelfs een van origine wilde folksong als ‘Railroad Bill’ is in het geval van Andrew Bird toch vooral verfijnd. Dat kan ook niet anders, een Andrew Bird die wild uithaalt met zijn stem doet al snel als een gimmick aan.

Na aanvankelijke tegenzin heeft ‘Hands Of Glory’ mij uiteindelijk toch weten te pakken. Het is een welkome aanvulling op ‘Break It Yourself’. Qua vakmanschap doet het niet onder, alleen lijkt de muzikale beleving nu meer voorop te staan dan intelligente composities. Dat maakt het album verrassend verwelkomend en ontspannen.

Andrew Bird Live

16 november – Enschede, Netherlands – Crossing Border Festival – Wilmink Theatre
17 november – The Hague, Netherlands – Crossing Border Festival – The Royal

« Audio: London Calling Tunes Mix Tape (21 redenen om te gaan) | Recensie: The Waxbills – When Love Comes »