Recensie: Triggerfinger – Faders Up 2 (Live)

« Live recensie: Noorderzon 2012 – Boy & Bear | Audio: Friday Mixtape Madness #15 – Spring/Summer tunes (Pt. 3) »

Triggerfinger is ontegensprekelijk de beste liveband van de Lage Landen. Met deze reputatie en de zomerhit ‘I Follow Rivers’ op zak, is de band nu ook bezig om de rest van Europa te veroveren. Vooraleer het Antwerpse trio terug de studio induikt, besloot het net als in 2007 dat het tijd was voor een nieuw live-album.

Nu werd het geen thuismatch in hun home town Antwerpen. De band speelt geregeld in Nederland en prijkt op de grote festivals. Bovendien doen ze met de regelmaat van een klok de tv-show De Wereld Draait Door aan. Logischerwijs staken de rockers de grens over voor het vervolg van Faders Up 1. De plaats van het hele gebeuren was de Melkweg (Amsterdam), waar het dak er af vloog.

Drumsolo

Na de intro barst het Triggerfingergeweld los en smijt Monsieur Paul in ‘I’m coming for You’ en ‘Short Term Memory Love’ enkele stevige baslijnen tegen aan. Het gitaarspel van Ruben klinkt doorheen de ganse plaat zoals zijn podiumpresence: schitterend. Het meest verrassende element echter, is de drumsolo van Mario Goosens. Live zorgt zo’n solo meestal wel voor een hoogtepunt in het optreden, de opnames er van gaan in regel snel vervelen. Dit is echter buiten Mario gerekend. Ondersteund door een op en top entertainende Ruben krijgt track nummer 8 een zeer aanstekelijke sfeer.

Groovy sexy songs

Faders Up 2 is een live-opname zoals ze nog weinig gemaakt worden: boordevol energie en bovendien nog goed gemasterd ook, zodat de livesfeer bewaard is gebleven. In tegenstelling tot hun eerste livealbum put de band nu volledig uit het eigen repertoire. Het gevolg hiervan is dat de plaat een heel sterk ‘best of-gevoel’ krijgt. Maar het biedt meer dan alleen een verzameling singles, het live-album weet de essentie van de band goed weer te geven: sexy groovy bluesrock songs, live op hun best.

Energiek

Toch missen we op de plaat hun covers.  De laatste jaren coveren ze op hun eigenzinnige wijze nummers van o.a. Zutons, Rihanna en Lykke Li. Niet zonder succes, want  zo begint de band steeds meer in de smaak van het breder publiek te vallen. Enkel het I follow rivers covertje op een dubbel album voelt toch aan als een gemiste kans. Dit is één van de weinige minpuntjes die aan te merken vallen op een voorts voortreffelijke bluesrockplaat.  Faders Up 2 weet Triggerfinger te vatten zoals ze zijn: een geoliede, energieke rock ’n roll machine met hoog entertainement gehalte. Een absolute must voor (toekomstige) fans.

« Live recensie: Noorderzon 2012 – Boy & Bear | Audio: Friday Mixtape Madness #15 – Spring/Summer tunes (Pt. 3) »