Interview: Brittany Howard (Alabama Shakes)

« Audio: Friday Mixtape Madness #5 – Best Tunes 2012 (1/4) | Recensie: Nadeah – Venus Gets Even »

De buzz is groot rond de Amerikaans band The Alabama Shakes. En wie bijvoorbeeld hier op Ekaya het nummer Heavy Chevy heeft gezien, begrijpt wel waarom. Wat een stem -“Ja, ik begrijp wel een beetje waarom ze me vergelijken met Janis Joplin, maar ik zie ‘t zelf niet. Ik ben gewoon ik.”- en wat een stage presence! De band was een dagje in Nederland om pers te woord te staan en Ekaya was erbij.

Ja, ik begrijp wel waarom ze me vergelijken met Janis Joplin, maar ik zie ‘t zelf niet. Ik ben gewoon ik.

Zangeres Brittany Howard is 23 jaar jong en heeft haar hele leven in het kleine Athens, Alabama gewoond. “Ik heb altijd al muziek willen maken, maar ik had nooit durven dromen dat dit alles zou gebeuren. Zo kom je uit een stadje van 25.000 inwoners en zo reis je ineens de hele wereld rond. Vandaag zijn we in Amsterdam, gisteren waren we in Brussel en straks reizen we af naar Berlijn. Geloof ik.”

Stinkvoetenlucht

Het schema voor de komende maanden is hectisch, maar daar laat Howard zich niet door afleiden. “Ik probeer me te laten verrassen en positief te blijven. Maar het is wel zwaar. Ik ben gesteld op mijn vrijheid, hou er niet zo van als mensen me vertellen wanneer ik moet opstaan en dat ik maar twintig minuten heb om te douchen.
Het is ook niet altijd even leuk om de enige vrouw te zijn. De jongens zijn als broers voor me en we hebben altijd veel lol, maar ik heb niet altijd zin in gesprekken over sport aan het ontbijt. Om het maar niet over de stinkvoetenlucht te hebben! Gelukkig kunnen we straks een paar dagen naar huis om op te laden.”

Conan O’Brien

Thuis is nog steeds Athens, hoewel het nu wel anders is geworden voor de frontvrouw van de band. “De jongens hebben er niet zo’n last van, maar iedereen herkent mij. Zeker na ons optreden bij Conan O’Brien. Daar heeft de hele stad naar gekeken en als ik nu over straat loop, word ik door veel mensen aangesproken. Maar in mijn huis kan ik helemaal mezelf zijn. Ik kan niet wachten om de bossen weer te ruiken en te wandelen in de omgeving die ik op mijn duimpje ken.”

Ik geniet van mijn, misschien maar, 15 minutes of fame.

15 minuten roem

Het gaat snel voor de band. Vorig jaar januari hadden ze allemaal nog gewoon een baan en probeerden ze met hun optredens geld bij elkaar te krijgen om een cd op te nemen. Gewoon voor zichzelf. Ze moesten het vooral hebben van mond-op-mond-reclame bij de concerten. Tijdens een optreden in Nashville werden ze gespot, Aquarium Drunkard vroeg Howard of hij een nummer van hen mocht plaatsen en ineens liep haar mailbox vol met mailtjes van producenten, labelmensen, pers enzovoorts.
Howard wist niet wat haar overkwam. “We hebben ons niet de kop gek laten maken. We doen het stapje voor stapje en op de een of andere manier komt de volgende stap omhoog ook steeds. Maar je weet maar nooit wanneer het afgelopen is. Voorlopig voelen we ons gezegend en zijn we blij dat we dit mogen meemaken. Heb ik op mijn oude dag tenminste iets te vertellen. Ik geniet van mijn, misschien maar, 15 minutes of fame.”

Geweldig gevoel

Howard schrijft de meeste teksten. “Je moet er eigenlijk niet teveel over nadenken en schrijven over wat je weet. Ik heb een heleboel notitieboekjes met teksten, zinnen, gedachten. Die niet allemaal even briljant zijn. Liedjes ontstaan eigenlijk gewoon. Soms heb ik een gitaarloopje, soms komen de jongens met iets.”

Liedjes ontstaan eigenlijk gewoon. Soms heb ik een gitaarloopje, soms komen de jongens met iets.

Ze houdt het meest van het schrijfproces. “ Het is altijd een mooi moment als ik een song die ik heb geschreven, en die ik mooi vind, aan de jongens laat horen en zij het ook echt goed vinden. Meestal komen we bij het spelen op nieuwe ideeën en zo evolueert een nummer dan tot iets moois. En het is helemaal een geweldig gevoel als het publiek dat dan ook vindt, wanneer je het nummer voor het eerst live speelt.”

Ze zijn ‘er’ nog niet

Alabama Shakes staan behoorlijk in de spotlight momenteel. De meeste woorden zijn lovend. Toch stijgt de roem ze voorlopig niet naar het hoofd. “Ik weet dat er mensen zullen komen die me afkraken. Ik ben trots op wat ik doe, heb ook het gevoel dat dit is wat ik moet doen. Voor mezelf en  voor andere mensen.  We zijn ‘er’ nog niet. Ik hoop dat we altijd zullen werken om ‘er’ te komen en dat ik nooit iemand wordt die van zichzelf zegt dat ze het gemaakt heeft.”

De cd ‘Boys & Girls’ komt uit op 9 april en de band treedt op 29 april op in Bitterzoet in Amsterdam.

« Audio: Friday Mixtape Madness #5 – Best Tunes 2012 (1/4) | Recensie: Nadeah – Venus Gets Even »