Ontdek Oprechte Muziek!

Recensie: Simone Felice – Team Love

« Recensie: M. Ward – A Wasteland Companion | Audio: Friday Mixtape Madness #5 – Best Tunes 2012 (1/4) »

Er is een voorwaarde waaraan je moet voldoen, wil je van de muziek van Simone Felice kunnen genieten: Je moet zijn stem accepteren, om die uiteindelijk te omarmen. Alleen dan kun je de Ex-Felice Brothers’ nieuwste solo-debuut ‘Team Love’ echt waarderen.

Wat maakt de stem van Felice zo moeilijk? Hij heeft een nogal karakteristiek geluid. Als een kruising tussen Cat Stevens en Jonh Frusciante. In een negatief licht geslepen, zeurderig zelfs. Positief benaderd kun je hem warm noemen, een uitstekende vertelstem.

Courtney Love

Alle nummers op ‘Team Love’ zijn als literaire verhalen

Laten we bij het positieve blijven. Die vertelstem komt namelijk goed van pas. Alle nummers op ‘Team Love’ zijn als literaire verhalen. Beschouwend, maar niet zonder oordeel. Zo komt iemand als Courtney Love (“You’ve got a bad way to love”) er bepaald niet zachtzinnig vanaf.
In ‘New York Times’ verhaalt Felice van enkele ellendige voorvallen die hij op een zekere dag in de krant heeft gelezen. Het zet je als luisteraar op scherp, deze man weet gevoelige snaren te raken!

Zweempje country

Als het op vertelkunst aankomt, dan verstaat Felice zijn vak. Maar hoe zit het met de muzikale begeleiding? Worden we hier ook goed onderhouden?
Stuk voor stuk zijn het meeslepende nummers, zoveel is zeker. En hoewel er koren aan te pas komen, en er zelfs een echte gospel op staat (‘You and I belong’), zijn de songs over het algemeen klein van opzet. Drums worden weloverwogen ingezet, soms is het niet meer dan gitaar en zang dat je hoort. De melodieën zijn vaak een tikkeltje deemoedig, en af en toe schijnt er een zweempje country door.

Verzorgd van A tot Z

‘Team Love’ staat vol kwaliteit, zoveel is zeker. Toch is de toon wel vaak hetzelfde. En daar waar Felice er aanvankelijk met verve in slaagt zijn dichterlijke maar ietwat sombere wereld mee te nemen, lijkt de magie naar het einde toe een beetje uitgewerkt.
Of misschien is dat omdat er niet veel albums meer worden gemaakt die van A tot Z zo goed verzorgd zijn?

« Recensie: M. Ward – A Wasteland Companion | Audio: Friday Mixtape Madness #5 – Best Tunes 2012 (1/4) »