Recensie: Dan San – Domino

« Audio: We Cut Corners – Today I Realised I Could Go Home Backwards | Audio: The Minority Print – Down Memory Lane »

Goed om voorop te stellen: ‘Domino’, het nieuwste album van het Belgische Dan San leent zich niet voor kakeldrukke kroegen of melige middagen op het werk. We hebben hier te maken met prachtig maar breekbaar document. Verrijkend, mits op het juiste moment gedegusteerd. Bij uitstek geschikt voor liefhebbers van Midlake en Fleet Foxes.

Verzameling middeleeuwse minstrelen

Waar leent ‘Domino’ zich dan wel voor? Heel simpel: een aandachtig publiek dat ontvankelijk is voor pure schoonheid! Dan San speelt zalvend, meerstemmig, gelaagd en subtiel. Het is folk maar dan wel alsof een verzameling middeleeuwse minstrelen tezamen is gekomen om de wereld troost te brengen met het meest schone dat zij voort kunnen brengen. Niet gek in een tijd waar het woord ‘crisis’ dagelijks onderwerp van het nieuws is.

Tekstueel is er aan ‘Domino’ niet veel te beleven. Je moet het doen met een correct maar simpel soort Engels. Heb je de muziek van Dan San eenmaal eigen gemaakt begint dat op te vallen. Wie weet hadden de Walen er beter voor kunnen kiezen in hun moederstaal te kunnen zingen. Het melodische Frans had waarschijnlijk niet misstaan. Of zou daarmee de doelgroep wel heel erg klein worden?

Schone elementen

“De heren van Dan San zijn gezegend met een prachtig stemgeluid”

Het is de manier waarop de woorden worden gezongen, die veel goed maakt. De teksten blijken uiteindelijk vooral gedienstig aan de muziek te zijn, een manier om een beetje inhoud mee te geven aan het prachtige stemgeluid waarmee de heren van Dan San gezegend zijn. Het is slechts één van de vele schone elementen van dit album.

Rijkelijk wordt je als luisteraar verwent door nauwkeurig afgemeten hoeveelheden strijkers, koper, harp, piano, akoestische gitaar en subtiel ingezette percussie. Elektrische gitaren? Die worden alleen ingezet wanneer het echt nodig is om met kracht een dramatisch effect te verwezenlijken. Het nummer ‘The End Of The Day Part II’ is daar een goed voorbeeld van. Over het algemeen lijkt akoestisch spelen het devies van Dan San.

Investering in schoonheid

Als luisteraar is een lange spanningsboog wel een vereiste. Wie oppervlakkig naar ‘Domino’ luistert zou het idee kunnen krijgen belandt te zijn in een brij van subtiliteit. Het vergt enige inspanning en een juiste gemoedstoestand om optimaal van dit album te kunnen genieten. Zie het maar als een investering die je een enorme dosis schoonheid oplevert.

Dan San – Question Marks by PIASBELGIUM

« Audio: We Cut Corners – Today I Realised I Could Go Home Backwards | Audio: The Minority Print – Down Memory Lane »