Live Review: Wovenhand @ Paard van Troje

« Video: Low – Try To Sleep | Review: Code Pie – Love Meets Rage »

Présence

Het was erg lang geleden dat ik David Eugene Edwards zag optreden als frontman van 16 Horsepower. Zijn eigenaardige pr̩sence is van een heel ander kaliber dan de van gemiddelde rockartiest. Intrigerend is het zeker; Hij staat -of eigenlijk zitРniet op het podium ter eer en meerdere glorie van zichzelf. Hij staat daar omdat hij een niet te bedwingen boodschap heeft. En die boodschap is het woord van God (of iets anders wat in Davids hoofd speelt).

Bezwerend

Zijn versie van de gospel wordt in Wovenhand onverminderd doorgezet. Het bijzondere bij deze band is dat ik dat deze vorm van religieuze thematiek wel kan waarderen. Meestal vind ik reli-rock nou niet bepaald stimulerend. Maar ik denk dat ik David’s versie van het woord wel kan hebben omdat het niet het blije – bijna niet te harden- EO-achtige gejubel betreft, maar een duistere en bijna angstwekkende manier om zonde, berouw en boetedoening in een uitermate bezwerend jasje. De beste term voor hun muziek die ik ben tegengekomen is psychedelische gospel-folk

Foto door Jannette de Graaf

Het duurt lang voordat de band opkomt. Minutenlang horen we niets anders dan een monotoon geluid dat een bepaalde spanning oproept. Met opzet of niet, als de band opkomt is iedereen opgelucht dat deze klank ophoudt. De pezige en bebaarde frontman beent het podium op en begint vrijwel direct met volle overgave te spelen. Wovenhand heeft een wat wisselende bezetting als het om optredens gaat. Deze avond zijn ze met zijn drieën. David Eugene Edwards, drummer Ordy Garisson en toetsenist/percussionist Jef Linsenmeir. Ik zie dat Garisson soms tegelijk een rammel-ei in de ene hand en een sambabal in de andere speelt. Hij wisselt regelmatig van drumstokken en gebruikt afwisselend harde en zachte voor een dynamisch geluid.

Authentiek

De ritmesectie van Wovenhand is in ieder geval erg in orde deze avond. Alleen jammer dat er geen bassist bij is. Dat had nog meer reliëf in de soundscape-achtige optreden gebracht. David beweegt, zittend op zijn kruk, bijna onwillekeurig met zijn benen en trekt soms gekke bekken, maar mede daardoor stijgt het optreden wel uit boven het reguliere ‘kijk ons eens cool zijn op het podium’-type. Dit is authentiek! Hoewel ik deze beschrijvingen vaak teruglees in andere recensies blijft het indrukwekkend als je het zelf niet elk jaar ziet.

Foto door Jannette de Graaf

Het Paard was behoorlijk vol en ik denk dat veel mensen een toffe avond gehad hebben. De stuwende ritmes en bezwerende zanglijnen brachten veel bezoekers in hoger sferen. Op diegenen die voor het eerst kennis maakten met Wovenhand, zou zanger Edwards een ietwat autistische indruk kunnen maken. Het zou kunnen, ik weet het niet, in interviews komt dit niet naar voren. Feit blijft dat er weinig contact wordt gemaakt met het publiek en dat Edwards een vrij introverte persoon is. Dit is voor mij geen probleem, zijn muziek spreekt duidelijke taal en is boeiend genoeg.

Foto door Jannette de Graaf

« Video: Low – Try To Sleep | Review: Code Pie – Love Meets Rage »