Review: Yuck – Yuck

« Review: Foo Fighters – Wasting Light | Review: Kingfisher Sky – Skin of the Earth »

Het kan zo maar zijn dat Yuck’s debuutalbum ‘Yuck’ je van meet af aan teleurstelt. Het is verdulleme net alsof de eerste song, ‘Get Away’, een enorme Dinosaur Jr. rip-off is! Gelukkig hebben deze Londense indie rockers nog wel iets meer in huis. Al lijkt het er bij deze band wel op dat hun muzikale inspiratie toch echt in de (vroege) jaren ’90 ligt.

Yuck…

Een ding is duidelijk, door hun album dezelfde naam mee te geven als de ietwat afschrikwekkende bandnaam Yuck, geeft deze band direct aan hip te willen zijn. Immers, iedere band tegenwoordig heeft een album dat naar zichzelf is vernoemd. Het begint een beetje een triest gegeven te worden, iets wat beter in de jaren ‘0 kan worden geparkeerd. Daarom bij deze de volgende smeekbede: “Muzikanten, laat uw fantasie weer eens spreken en verzin eens een titel die intrigeert en/of verrast! Als u uw albums aan ons wil verkopen, doe dan op z’n minst die minimale moeite!”

Nu ja, bij Yuck is het maar de vraag hoeveel fantasie er daadwerkelijk schuil gaat in deze band. Eenmaal het openingsnummer gepasseerd, blijkt Yuck dan weliswaar over enige muzikale veelzijdigheid te beschikken, de associaties met bands die hun hoogtepunt zo vlak voor het versterven van Kurt Cobain hadden dienen zich met gemakt aan. We noemden Dinosaur al even, voeg daar gerust Sonic Youth, Pixies en Pavement aan toe.

Hoe dit zo kan? Wel nu, ofschoon 2 van de bandleden van Yuck al een geschiedenis in een band van enige naam (Cajun Dance Party) hebben, zijn de leden nog vrij jong te noemen. Waarschijnlijk is de muzikale invloed van deze band de CD verzameling van hun ouders.

Volwassen

Goed, erg origineel en verfrissend kun je Yuck met de beste wil niet noemen. Wat wel voor ze spreekt is de volwassenheid die uit hun album spreekt. De teksten zijn nimmer te hoogdravend, ze houden zich op de vlakte en zijn wars van pretenties. Uitzonderlijk, hier zijn een paar vervalsers vanjewelste bezig! Deze band weet van wanten; qua sound lijkt ‘Yuck’ even oud te zijn als de bandleden van Yuck!

Het album ‘Yuck’ is een solide plaat die hopelijk als opmaat zal gelden tot albums waarin Yuck werkelijk zichzelf zal leren kennen. Het is goed te zien dat dit collectief natuurgetrouw de muziek van twee decennia terug weet te evenaren, tegelijkertijd is het weinig boeiend. De tijden van nonchalant en enigszins bedrukt musiceren liggen toch echt achter ons, het was leuk zo lang het duurde, maar met enige muzikale vernieuwing is niks mis. Met de aankoop van ‘Yuck’ haal je een stukje valse geschiedenis in huis, hoe de band Yuck werkelijk klinkt blijft daarmee een raadsel.

« Review: Foo Fighters – Wasting Light | Review: Kingfisher Sky – Skin of the Earth »