Review: Sexton Creeps – The Sour Acre

« Shorties: Arcade Fire, Fleet Foxes, REM | Listen: The Kills – Satellite »

Indie in Nederland, of wat er voor door moet gaan, hoe vaak beperkt zich dat niet tot het inslaan van wegen die menig buitenlandse band al heeft begaan? Welke band durft het aan de werkelijke Nederlandse muzikale ziel bloot te leggen? Wie graaft voor ons de spasmen op, de hysterie, die we dachten te hebben ingepolderd? Wellicht vinden we het antwoord op deze vragen in ‘The Sour Acre’, het nieuwe album van Sexton Creeps.

Wars

Sexton Creeps is wars van de goedkeurende knikjes, het zoekt enkel bevestiging bij zich zelf. Wie ze live heeft meegemaakt weet het: Deze band vraagt niet om aandacht van een wel geëerd publiek, het vreet die aandacht. Tafelmanieren worden daarbij dwangmatig toegepast, al vliegen de vlokken schuim dan ook van raaskallende bekken. Goed nieuws: ook in de studio is deze band volledig zichzelf.

‘The Sour Acre’ is even groots als eng. De nummers op dit album zijn verhalend, hoewel, een verhaal kan zomaar omslaan in een panisch geweeklaag. Beter dan van nummers kunnen we wellicht spreken van sessies; Er is sprake van een plan, een lijn die wordt gevolgd, toch lijkt er ook een grote rol te zijn weggelegd voor spontaniteit.

Muzikale Literatuur

Losjes beroerde gitaren, bevlogen orgelspel, snerpende violen; het zouden de ingrediënten kunnen zijn van een al te Avant Gardistisch geheel. Gelukkig lijkt er regie aanwezig te zijn, zij het die van een maniak. Sexton Creeps beweegt moeiteloos (zij het met ietwat zware tred) van bedrukt beschouwend tot uitbundig onbegrepen verhalend. Zie dat als luisteraar maar eens bij te houden; niks is wat het lijkt, nooit is The Sour Acre voorspelbaar.

Feit: Alles wat Sexton Creeps is, weet wat freaken is. Het leidt tot vele momenten die tegen het orgastische aanhangen, melodielijnen en ritmes verstrengelen zich tot nog nooit eerder vertoonde structuren. Hier neemt Sexton flink de tijd voor. Dat maakt het album tot op zekere hoogte redelijk zware kost, aan de andere kant gaat is er ook het genot dat het musiceren met een zekere onbevangenheid met zich meebrengt. Er is diepgang, de ziel wordt gekieteld; dit is muzikale literatuur!

Heerlijk Authentiek

Sexton Creeps kent in Nederland zijn gelijke niet, maar ook buiten onze landsgrenzen is het zoeken om goed vergelijkingsmateriaal. Denk aan een Finn Andrews (The Veils) die flink geesten aan het verjagen is, begeleid door Ray Manzarek (The Doors) met verdere muzikale ondersteuning van (ach doe eens wat) The Velvet Underground. Tja, vergelijkingen gaan al snel mank…

‘The Sour Acre’ is een plaat die men keer op keer op kan zetten om telkens weer tot nieuwe inzichten te komen. Sexton Creeps bewijst zichzelf als heerlijk authentiek en creatief. Wie zichzelf als indie liefhebber een beetje serieus neemt, heeft dit album binnenkort op zijn platenspeler liggen!

Eerder werk van Sexton Creeps

« Shorties: Arcade Fire, Fleet Foxes, REM | Listen: The Kills – Satellite »