Ontdek Oprechte Muziek!

Review: Tom McRae – Alphabet Of Hurricanes

« Review: Massive Attack – Heligoland | Review: The Knockouts – Among The Vultures »

De Britse singer/songwriter Tom McRae kan ik niet anders omschrijven als een vakman. Hij verstaat het vak van liedjes maken. Een vak dat niet enkel wordt uitgeoefend om brood op de planken te krijgen, maar ook (soms zelfs in de eerste plaats) om vrouwenharten mee te veroveren. Leg de zakdoekjes klaar, hier is ‘Alphabet Of Hurricanes’!

Zakdoekjes?! Menig Ekaya bezoeker geeft het nu op. Emotioneel gedoe!

Niet doen.

Ja, ‘Alphabet of Hurricanes’ is het relaas van emoties omtrent liefdesperikelen. Gelukkig gaat het verder dan ‘ogen blauw – eeuwige trouw – knoop in touw – ik hou van jou!’. Sterker nog, als man mag je jezelf redelijk gelukkig prijzen wanneer je vriendin graag naar Tom McRae luistert. McRae heeft raakvlakken met Sixteen Horsepower aan de ene kant, aan de andere kant doet het ook denken aan meer poppy artiesten als James Blunt (…wel stukken minder irritant).

-dan nu verder vanuit een meer algemeen (minder seksistisch) perspectief-

Een nummer als ‘American Spirit’ is wellicht wat zwaar te verteren. Het laat zich omschrijven als verhalend met een ietwat zeurderige ondertoon. Geschikt voor een slowdance allicht? Nee dan ‘Won’t Lie’, hier komt het echte vakmanschap van McRae naar voren. Had ik het gekund, dan had ik mijn lief tot een wals verleidt op dat nummer. Het is zwierig, gracieus en licht (heel licht) beschonken. Om het spannend te maken is er een wat duistere ondertoon. De zanger zal niet meer liegen… Hij heeft dat dus wel gedaan!

‘Alphabet Of Hurricanes’ kabbelt al tokkelend voort middels akoestische gitaren, strijkers en banjo’s. Het album geeft zich makkelijk prijs, je hoeft het niet tienmaal te luisteren om het te begrijpen. Ik weet zeker dat, wanneer je het luistert. je mening snel gevormd is. De muziek van McRae laat zich net zo gemakkelijk haten als liefhebben.

Dat is een goed ding!

« Review: Massive Attack – Heligoland | Review: The Knockouts – Among The Vultures »