Basement Jaxx – Scars

« Review: Pearl Jam – Backspacer | Alberta Cross – Broken Side Of Time »

Artiest: Basement Jaxx

Album: Scars

Genre: Alternative, Dance, Electronic

Release: 2009

Label: XL Recordings

Recensent: Edward

Waardering: 4/5

Koop dit album via CD WOW!

Basement Jaxx scoorde in het verleden hits met eigenzinnige dance. Nooit was er sprake van pogingen tot hits. Hoe anders is het nummer ‘Feelings Gone’ (feat. Sam Sparro). Het is een nummer dat in elke reguliere discotheek thuis past. Er bestaat een hele grote groep aan middelmatige en weinig onderscheidende DJ’s die dat nummer ook hadden kunnen maken. Het riekt naar een concept om snel geld mee te verdienen. Iedereen die Basement Jaxx een beetje kent zal beamen dat dit duo uit de UK dat echt niet nodig heeft.

Gelukkig voor de ware Basement Jaxx liefhebber staat ‘Feelings Gone’ redelijk op zichzelf. Het nummer is niet te vergelijken met de rest van het album. Nog beter: het is in ieder geval niet de opener van het album. Die eer is weggelegd voor titelsong ‘Scars’ waar niemand minder dan Kelis aan meedoet. Zij is overigens niet het enige spreekwoordelijke zwaargewicht op dit album. Ook Santigold en zelfs Yoko Ono deden mee op dit album. Over de weduwe van John Lennon zijn de heren van Basement Jaxx van mening dat ze haar tijd muzikaal altijd vooruit is geweest. Dat je het weet!

‘Scars’ is een album met een zeer grote muzikale reikwijdte. De samenwerking met Santigold, het nummer ‘Saga’ doet enigszins psychedelisch aan, daar waar ‘Twerk’ (een samenwerking met Yo Majesty) onversneden hiphop is. Grappig in dit nummer is de verwerking van Flashdance’ hit ‘Maniac’. Wat minder grappig is zijn de sexuele simulaties die Yoko Ono doet in het nummer ‘Day Of The Sunflowers – We March On’. Dit neigt ergens toch wel naar smakeloosheid.

Door in zo’n beetje elk nummer met een andere muzikant samen te werken bewerkstelligd Basement Jaxx dat er veel variatie is op dit album. Daarbij is het een hele aardige mix tussen mainstream en underground geworden. Basement Jaxx bedient daarmee een uiteenlopend publiek. Voor liefhebbers van mainstream muziek zou dat een mooie kennismaking kunnen betekenen met de meer onbekende artiesten. Andersom dwingen mainstream artiesten wellicht respect af met de vertoning van hun kunsten op dit album. Dat gaat alleen niet op voor Sam Sparro. Die laat vooral zien dat het Basement Jaxx ook aan inspiratie kan ontbreken.

Dit album kent weliswaar een paar minpunten, toch valt dit album het best te omschrijven als heel fris en origineel. Sterker nog, het is misschien wel het meest hoogstaande album van Basement Jaxx ooit. Uit alles blijkt het vakmanschap van dit duo, om niet te zeggen meesterschap. ‘Scars’ is een uiting van grootsheid!

« Review: Pearl Jam – Backspacer | Alberta Cross – Broken Side Of Time »