Ontdek Oprechte Muziek!

Ween – La Cucaracha

« Review: Ray LaMontagne – Gossip In The Grain | Mr. Oizo – Lambs Anger »

Artiest: Ween

Album: La Cucaracha

Genre: Absurdistische Rock

Release: 2008

Label: label

Recensent: Edward

Waardering: goed

Koop La Cucaracha via Amazon

Ween is een dankbaar onderwerp om over te schrijven. Er bestaan niet veel bands die zo veelzijdig zijn. Van Pop tot Country, you name it en Ween maakt het. Veel variatie dus, maar dan wel op een manier zoals alleen Ween het kan.

La Cucaracha is een spaans lied, het betekent: ‘de Kakkerlak’. Een typische Ween titel, de band neemt zichzelf niet al te serieus en lijkt met veel zaken een loopje te nemen. Die humor moet je liggen natuurlijk. Of die humor je ligt? Daar kom je achter wanneer je het album ‘la Cucaracha’ op zet. Het nummer ‘Fiesta’ trapt af in al zijn ongeremde vrolijkheid.

De heren van Ween zijn nogal wat grof gebekt. Daar kom je achter bij een nummer als ‘My Own Bare Hands’. Bij Ekaya.nl bedienen we ons zelf niet van dit soort vuige taal maar om een beeld te krijgen voorzien we u graag van een link.

Ween is afkomstig uit New Hope, Pensylvania, de ‘Gay Capital’ van de Verenigde Staten. Wellicht daarom dat een nummer als ‘Friends’ kon ontstaan. In dit nummer worden dikke knipogen gegeven naar de gay scene zonder overigens beledigend te worden. De single die van dit nummer werd uitgebracht betrof een remix en klinkt als een Duitse (heel erg foute) productie. (inclusief ‘eins, zwei, drei’)

Ween is ook niet vies van een beetje Rock.’Woman and Man’ is hier een goed voorbeeld van. In dit ruim tien minuten durende nummer wordt flink terug gegrepen naar de jaren zeventig en als bonus krijgen we nog een uitleg over het hoe en waarom van man en vrouw. Vergeten we bijna te zeggen dat er ook fantastisch gesoleerd wordt in dit nummer.

Ween is een unieke band met een uniek repertoire. Dat wordt op La Cucaracha heel erg duidelijk. Het album is een aanwinst voor iedereen die zijn muzikale smaak wil verrijken.

« Review: Ray LaMontagne – Gossip In The Grain | Mr. Oizo – Lambs Anger »